W ubiegłym roku w grudniu zapoczątkowałem cykl „Dzika Wigilia” choć tak jak już nie raz Wam pisałem jestem mało świątecznym typem;)

Kiedy miałbym sobie wyobrażać idealne święta widziałbym mały domek, piec kaflowy, kilka najbliższych osób i uczciwą prostą kuchnie opartą o sezonowe składniki.

Kiedy się tak zastanowić nad przepisami i samą ideą kolacji wigilijnej to wyjdzie Nam, że wszystko kręci się wokół Natury i tych składników które w danej szerokości geograficznej były zimą dostępne – aby obronić tą teze podaję przykłady :

ryby słodkowodne, szczególnie drapieżniki gdyż to one późną jesienią żerują najlepiej, suszone owoce, suszone grzyby, warzywa okopowe, kiszonki, solone mięso rybie i nie tylko, orzechy i zboża oraz w bogatszych domach przyprawy z „importu” .

Jakby się tak zastanowić to te 12 potraw idealnie wpisuje się w nakreślone przeze mnie ramy – nic ponad współistnienie człowieka z naturą, jaka ona by o danej porze nie była.

W myśl taką zacząłem inaczej patrzeć na przepisy świąteczne i zastanawiałem się jak w te klasyki wpleść można dzikie składniki które w grudniu możemy znaleźć w naturze,

W ten sposób powstały takie przepisy jak śledź z jałowcem, kompot z dzikiego suszu czy grzybowa na wywarze z jodły oraz karp marynowany w chrzanie.

A dziś wziąłem na tapetę klasyczny czerwony barszcz – nasze dobro narodowe;)

Odkopałem spod śniegu macierzankę – jej tymiankowy smak idealnie pasuje do buraka, zebrałem głóg który nadaje tej zupie owocowego lekko jabłkowego posmaku oraz pozrywałem dojrzałych jagód jałowca które to miały mój barszcz nieco podkręcić – nadać mu charakteru.

PRZEPIS:

– 1kg buraków

– po jednej małej marchewce i pietruszce

– kawałek selera

– 2-3 cebule

– 2 garście owoców głogu

– garstka owoców jałowca

– macierzanka świeża lub suszona

– miód

– ok 700ml zakwasu buraczanego

– sól

Zaczynamy od obrania i pokrojenia buraków, im drobniej tym lepiej. Wrzucamy je do garnka i zalewamy zimną wodą ok 2 cm ponad ich stan.

Obieramy marchew, pietruszkę i selera i dorzucamy do buraków.

Cebule opalamy na ogniu i również trafia do garnka.

Ja gotuje barszcz czerwony tak jak rosół – podgrzewam go od zimnego bardzo powoli.

Kiedy nasz barszcz zawrze dodajemy opłukany głóg.

Utrzymujemy barszcz tak jak rosół w stanie wrzenia i minimalnego gotowania ok 1,5-2h.

Po tym czasie wrzucamy zgniecioną w dłoniach macierzankę i jagody jałowca, wlewamy zakwas i przykrywamy pokrywką – wyłączamy gotowanie. Pozwalamy naszemu barszczowi ostygnąć wraz z całym wkładem.

W tym czasie zupa wysyci się smakami i słodyczą oraz kolorem.

Przecedzamy barszcz i doprawiamy solą oraz miodem jeśli jest potrzeba.

Smak tych dzikich składników w tej klasycznej zupie jest zaskakujący ale i sprawia wrażenie jakby tak miało być od zawsze… kto wie może dawniej, dawniej dodawano do barszczu zamiast majeranku jakieś rodzime gatunki ziół czy choćby owoce…